هنگام استفاده از خرپاهای تخت، هر دو تار بالا و پایین می توانند به آسانی به ستون های تکیهگاه وصل شوند، بنابراین سوله خرپایی یک قاب صلب ایجاد میکند. برای دهانه بزرگتر، سقف خرپایی برای سوله جایگزین موثر و اقتصادی هستند. اشکال خرپا تخت معمولی در شکل ۱ نشان داده شده است و سقف خرپا در شکل ۲ نشان داده شده است.
در بعضی موارد، ستون ها نیز از شکل مشبک بوده و سپس پیکربندی اسکلت سوله معمولا به صورت نشان داده شده در شکل ۳ است.
خرپایی سوله
پایداری جانبی تار بالا از خرپاها معمولا توسط پرلین (و با یک پانل مهار، همانند قابهای پورتال) اما جایی که طراحی پوسته تنشدار مجاز باشد، این ممکن است که بدون مهار محدود شود، همانطور که در شکل ۴ نشان داده شده است.
خرپاها مجموعه ای از اعضا هستند که به صورت مثلثی مونتاژ شدهاند. دو پیکربندی پایهای سازههای سوله در سقف – تراس یا خرپا شیبدار (pitched) و تخت با عمق یکنواخت است.
سوله خرپایی با سقف شیبدار (pitched)
همانطور که در شکل ۵ نشان داده شده است. فرمهای مختلف تراس سقف شیبدار در قابهای مفصلی استفاده میشود. خرپاهای نشان داده شده در شکل ۶ عموما از مقاطع T و نبشی ساخته شدهاند، و برای ایجاد یک سقف شیبدار استفاده میشوند. فضای بزرگ (اغلب بی استفاده) بین خرپاها ممکن است مزیت نباشد ، که نیاز به گرم کردن و همچنین بالا رفتن ارتفاع کلی سازه است، اما این یک راه حل مقرون به صرفه برای دهانههای متوسط است و فضا برای سرویسهای مختلف فراهم می کند. از آنجا که این خرپاها با سقف بسیار شیب دار هستند، نسبت دهانه به عمق به طور معمول ۵ تا ۱۰ برای دهانه تا ۲۰ متر استفاده میشود.
خرپاهای تخت
خرپاهای تخت به طور عمده در قابهای صلب مورد استفاده قرارمیگیرند، اما آنها نیز در قابهای مفصلی استفاده میشود یک مثال در شکل ۶ نشان داده شده است.
خرپاها به طور معمول دارای عمق بیشتری نسبت به تیرهای تک یا تیرورقها است. تغییرمکان یک خرپا، متوسط بوده و می توان آن را کنترل کرد، به ویژه ساخت خرپاها سقف زمانی مناسب است که بارهای قابل توجهی باید از در سقف تحمل شود، یا هنگامی که یک سقف مسطح (یا نزدیک به مسطح) نیاز میشود. عمق بزرگتر خرپا ابعاد نما را افزایش می دهد، اما فضا را نیز برای سرویسها زیر ساختار سقف به جای پایین اسکلت فراهم می کند.
وزن واحد سطح سقف خرپایی در کل کمتر از تیر ورقها است اما هزینه ساخت آنها بیشتر است.
خرپاها ممکن است در سازه کامل قرار بگیرند، که ممکن است هزینه را افزایش دهد ها اگر، برای مثال، مقاطع توخالی برای اعضا استفاده شود. نسبت دهانه به عمق برای خرپاهای صاف به طور معمول ۱۵ تا ۲۰ برای دهانه تا ۱۰۰ متر است.
خرپاها معمولا مسطح و به طور کلی نیاز به برخی از فرم مهار برای فراهم پایداری دارند. به عنوان یک جایگزین، می توان خرپا سه بعدی ایجاد کرد، که در شکل ۷ و ۸ نشان داده شده است. این فرم از خرپاها به دلیل ساخت پیچیده و تقاطعهای پیچیده در اعضای داخلی به طور کلی گران است. نسبت دهانه به عمق برای خرپاهای سه بعدی معمولا ۱۶ تا ۲۰ بیش از ۵۰ متر طول دهانه است.